Banał...

Jakiego nigdy tu nie oglądali 
Ludzie, kwiat piękny był mi darowany. 
Ale nie wziąłem go, poszedłem dalej, 
„Mam — powiedziałem — piękny krzew 
różany.” 

A kiedy w tamte, gdzie kwitnie krzew, 
strony 
Wróciłem, czule wodę mu przynosząc, 
On się odwracał, jakby obrażony, 
I kolce tylko były mą rozkoszą.

W.Blake

Tytuł przewrotny, bo ja  za tym "banałem" tęsknię pod koniec października jak przestaje mi kłuć majtkowym różem w oczy, a cieszę się jak dziecko już od początku czerwca, kiedy pojawia się milion pąków! 

Dzisiaj przysiadając na ganku na dymka , patrzyłam jak ugina się pod ciężarem kwiatów i dlatego przypomniał mi się wiersz Wiliama Blake'a... taka sama pazera ze mnie...

Niby wycinałam po zimie, ale jednak  cuś skromnie, skoro po pierwszym deszczu muszę krzak podpierać fotelem, inaczej będę miała kolejny mezalians - trawnikowe róże:)

Tu widać podpórkę z fotela :)

Co mam na swoją obronę oprócz pazerności kwiatowej ? Od czterech lat rośnie za szybko, za długo i za cudnie przykuwa oko. Skutkiem tego skubię ją non stop, obrywając przekwitłe kwiaty, przycinając, prześwietlając i wariatce w końcu się uroiło z miłości do mnie, że może być wyższa od żywopłotu... już jej wiele nie brakuje ;)

A ja ?

Cieszę się, bo przez 5 miesięcy mam robotę jak w banku :)

P.S. Blogger mi zjadł 1 fotkę, ale to jeden i ten sam krzak.

 

moc uścisków :)